Moc życia przetrwała we mnie...

Oczy moje pozbawione
Owych niespokojnych błysków
Tej rodzącej się nagle ciekawości
Przeżyć

Ciało składa się z ruchów
Ograniczonych, całkiem spokojnych
Daleko mu do nieopanowanych
Rytmów wyzwalających
Tajemnice ciała

Dusza we mnie okryta
Jest pobłażliwością rozsądku,
Przesycona nićmi cierpienia
Zdążyła już poznać smak miłości
I rozpaczy

A w całokształcie tkwi
Źródło wyzwalające bezdenny smutek
Przedwczesnej utraty
Osieroconych uczuć

Tak jak dziecko opłakuje
Przedwczesny zgon swych rodziców
Tak ja opłakuje
Przedwczesny zgon przeżyć i uniesień

Nie śpiewam jednak swemu sercu
Pieśni żałobnej
Moc życia przetrwała we mnie,
Czeka w letargu wypatrując
Nowego przebudzenia...

autor

TalOSan

Napisany: 2005-07-10 Dodano: 2005-07-10 16:31:13

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie