Modlitwa

Głowę mą wypełniają stare śmieci
Bezużyteczne skrawki osobowości
Które gdzieś tam głęboko nie dają spokoju
Nie wyrzucę ich na pożarcie głodnym ryjom
Mimo iż ujawniają sie z coraz większą częstotliwością
One są moje i nic wam do tego
Przyzwycziłem się do cierpienia
Bo zbyt wiele bólu było na wyciągnięcie ręki
Teraz gdy czuję że to nadchodzi
Niepokój który ukochał mnie jak brata
Zamykam oczy i modlę się o słońce
Które odgoni czarne spojrzenia nocy
Lecz Bóg mnie nie słuchał
Licząc na to że przestanę błagać
Że przestanę prosić nie dając nic od siebie
Niech zatem tak będzie
Niech przyprą mnie do ściany dobre duchy
Czując moją słabość na kilometr
Niech uwolnią mnie od złego...

autor

Mari

Dodano: 2006-09-10 21:47:58

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie