Modlitwa

Idą ulicą a szarość przenika ich myśli.
Troska o dzień dzisiejszy rysuje obraz ich twarzy.
Niczym zeschłe liście z drzew los rozsiewa ich postacie.
A ja idę ulicą i ocieram się o szarych ludzi.
Wszędzie trwa przeciągły tupot butów i gwizd wiatru.
Ach! Boże Ty to widzisz i nie zmieniasz tego.
Chcę przeniknąć przez ten wir szarości, lecz końca nie widzę.
Szare stworzonka noszące miano ludzi panują nad sobą.
Nie chce być szary, uciekam z tego tłumu, lecz nie potrafię.
Ten tłum to ludzkie życie, to moje życie takie szare.
Ach! Boże Ty to widzisz i nie zmieniasz tego.
Niektórzy z nich zabłysną światłem, lecz zaraz gasną.
Zmieniają się twarze, obyczaje, wojny i śmierć.
Docieram do początku tłumu i widzę króla.
Ów władcą jest pieniądz i człowiek podąża za nim.
Nieśmiertelny król kroczy pewnie, jego poddani wraz z nim.
I tak jest zawsze i tak już zostanie na wieki
Ach! Boże Ty to widzisz i nie zmieniasz tego.

autor

Vektor

Napisany: 2006-01-10 Dodano: 2006-01-10 13:11:06

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie