Modlitwa

W niemym cierpieniu
Wśród milczenia bliźnich
Upadasz na kolana
I błagasz o łaskę

Wrogie spojrzenia
Usta z pogardą szepcące:
Heretyk

W strachu i bólu
Poniżasz się coraz bardziej
Bezustannie szukając
Ich akceptacji

Była twoim słońcem
Gdy sprawiała
Że wszystkie problemy znikały
A powracała nadzieja

Byłeś jej księżycem
Uległym i cichym
Kochającym wszystkie jej słabości
I bezbronność

Miłość była wiatrem
Rozniecającym płomień, którym byłeś
A ona była ćmą
Lecącą wprost do ognia

Gdy odchodziła
Milczałeś
W duszy modląc się do Boga
Który zdawał się być ślepy i głuchy

Twoja dusza płonie
Pozostaną po niej
Dymiące zgliszcza uczuć
I mgła melancholii

Głęboka cisza
A w niej zbłąkane
Krótkie chwile
I rozpaczliwy krzyk

Zatrzymane w czasie
Dwa słowa
Dwoje ludzi
Jedno pytanie

autor

Green Lonely

Napisany: 2007-12-01 Dodano: 2007-12-02 10:49:09

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie