Modlitwa Małych Serc

Dzieło które się dokonuje to strach
Przychodzi nam żyć w brew sobie
Walka ukryta za rogiem próbuje się wgryźć
By napiętnować nasze myśli by zniszczyć nasze człowieczeństwo
A my przystajemy na jej działanie
Nasz świat woła o pomoc
Przechodząc obojętnie obok nie pomożemy.

Wszystko co zostało stworzone niszczymy z uporem
To co budujemy sami niszcząc więcej
Ręce splamione krwią naznaczone
Czarny wieniec spoczywa
To co dla nas dobre niszczeje
A sami doprowadzamy do tego.

Wojny jak zaraza niszczą nas i wspólny świat
Nie ma wiary zaćmione słońce już nigdy nie zaświeci
Czarne chmury przykryły szczelnie niebo
Deszcz łez spada w ręce nasze rozpływa się
Miliony serc płaczą by zalać dno naszych.

Małe istnienia odchodzą nie spoglądając na świat
Nie mogą zobaczyć twarzą wspólnych lat
Tego co na nie czeka
Tylko grom granatów słyszą i cisza ich urzeka
Ogromna rozpacz lecz nikogo nie ma
Głucho wszędzie ręka człowieka
Niszczy marzenia sprawia że życie zaczyna nie mieć znaczenia.

Lecz tym ludziom ciężko pojąć
Że tylko On wybiera
Są tacy którzy chcą być nim
Choć ich dusze dawno zatrute przez ból
Naznaczeni nie znajdą miejsca
Spotkają się jako jedna masa wylana z nieba
Nieczystość popycha ich do złego
Uzależnieni trwają w obłędzie wojen
Dzikość serc mówiących
I modlących się o spokój na ziemi.

autor

Artek

Napisany: 2006-02-27 Dodano: 2006-05-21 09:39:20

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie