modny
pani się rozwodzi
no cóż dziś takie czasy
pan już się pogodził
i żyje za nawiasem
za ścianą pada deszcz
jesień ulice moczy
pan pisze smutny wiersz
pani maluje oczy
chłopiec ze sobą gra
czas się po ścianach wlecze
panu uciekła łza
a pani ciepły wrzesień
słońca ostatnio wzeszło
syn się uśmiecha więcej
a państwo się rozeszło
na swoje własne szczęście
Komentarze (10)
ehhh te nasze dzisiejsze czasy...ale czasami lepiej
rozstac sie niz meczyc ze soba przez reszte zycia.
pozdr
przeczytałem kilka twoich wierszy , żaden nie ma
niedociągnięć , są świetne, dzisiaj na pewno spędzę
więcej czasu z twoimi uporządkowanymi słowami .
eh ta moda! ludzie jak ogłupiałe bydło pędzą za innym
bydłem, nie mają swojego zdania, swojego gustu,
swojego smaku...ot co...i krąg sie zamyka...
Polecilam do tomiku, za ciekawy sposob w jaki
"uchwyciles" ten temat, za prostolinijne spojrzenie i
za krotka, zwiezla forme wiersza...
mi sie podoba! nawet bardzo.
ładnie nieregularnie( oprócz ostatniej zwrotki), tylko
rymy bardzej dopracować ( żeby nie rymować tych samych
części mowy )i będzie ok.
Ciekawie przedstawiony obraz. Smutek życiowy i
melancholia daja czytelnikowi do zrozumienia, że życie
nie jest takie proste. Czasem złe wychodzi nam na
dobre, choć nigdy się nie dowiemy czy nie mogło być
lepiej. Takie szczęście w nieszczęściu. Ładny wiersz.
życiowe,ciekawe...wiersz z pomysłem. Gratuluje:)
Full wypas. Wiersz znakomity. Gratulacje!!! Wreszcie
ktoś zamieszcza jakiś wiersz... i to jaki. Moje
uznanie. :) h....ot
Bardzo mądry wiersz. Ciekawy temat,nietuzinkowy.
Skłania do refleksji.Choć wiersz smutny, puenta daje
nadzieje. Ciekawa forma wiersza.