W moim mieszkaniu

Słońce znów biega po moich oczach.
Szepcze, że dziśdziś zdarzy się coś pięknego.
W świecie zaspanym mojego łóżka świat się topi,
znów szuka bram.


Ściany pachną ludzmi,którzy tu mieszkali,
a każdy z nich coś w sobie miał.
Czuję, że miło w tym moim mieszkaniu,
na Matejki.


Tramwaj znów mówi mi dzieńdobry,
a w tramwaju ludzie wyglądają przez okno.
Żaden z tych ludzi nic nie wie, że wszystkich ich widzę,
bo mieszkam w niebie.

Niebo błękitne w moim mieszkaniu bawi się firankami mieszkającymi przy oknie.
Ze ściany patrzy na mnie pewna znajoma twarz,
która już mnie nie zna.
Dobrze mi z tym.


Krople po ciele spływają.
Kran zagląda mi w oczy.
Rumienię się, bo gorąca woda mnie zawstydza.
Najlepiej czuję się naga.
Lustro się pyta kim jestem, bo nie wyglądam na kogoś kim byłam.


Zapach kawy i ciasta drożdżowego, które przywiozła mi moja kochana babcia.
Dla niej zawsze będę dzieckiem.


Czas wyjść i gonić szczęście, bo mieszkanie kosztuje.
Nic nie poradzę muszę się uczyć,
choć wcale nie chce mi się wychodzić.
Wychodzę, bo wiem, że wrócę.


Pocałuję drzwi, uścisnę klamkę.
Wiem, że wszystko za mną tęskniło.
I pójdę spać szczęśliwa,
bo jutro się obudzę.


Jestem w domu.

autor

Agata04

Dodano: 2009-01-20 00:29:13

Ten wiersz przeczytano 3477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie