W moim ogodzie.
błądząc w stubarwnym
ogrodzie
tęsknoty
zraszam łzami
nasiona
udręki
Och!
jakże tu pięknie!
nawet żałość zakwitła
dookoła
widzisz?
znowu przesadzam
stare kwiaty
autor
Retrospekcja
Dodano: 2009-04-17 00:23:58
Ten wiersz przeczytano 1382 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Następny cudowny wiersz. Jestem po prostu zauroczona.
Mistrzowska zaduma.
Cudowny ogród, żałość... ostatnio prześladuje mnie to
słowo. Bardzo dobry wiersz, dokładnie taki jak lubię.
Pozdrawiam:)
Plusik,za piękno,smutek i tęsknotę,za ogród.To
wszystko jest mi bardzo bliskie.Za komentarz cieplutko
dziękuję,niestety,chyba zawsze jedno kocha więcej,a
drugie mniej.Dlaczego,tak jest, chyba nikt tego nie
wie.Serdecznie pozdrawiam.
Twój wiersz to metafora, bardzo zgrabnie wtopiona w
wiosenny klimat.
Dobre to przesadzanie..:))+pozdrawiam
Już myślałem, że przesadzasz z tą tęsknotą, ale
niestety Ty tylko kwiaty przesadzasz.
Ciekawa forma wiersza. Ogród uczuć - posiej trochę
optymizmu!
widać w twym wierszu tęsknotę, która była i nadal
będzie, na nowo będą rozkwitać jej kwiaty. czasem
jednak trzeba chociaż spróbować z pewnymi sprawami się
pogodzić..pomimo towarzyszącej temu bezsilności.
Pozdrawiam.
ładny wiersz tz. podoba mi się sposób w jaki kończysz
każdą zwrotkę.poza tym wzbudza uczucia.pozdrawiam
Żałość zakwita dookoła- dobre, wiersz ciekawie
napisany.
wspomnienia -przemijanie a przesadzać warto a nóż coś
sie zmieni-ładnie -pozdrawiam
Melancholijnie, ciekawie w tym stubarwnym ogrodzie,
chociaż nieco smutno...
Ach te wspomnienia...
Ładny, ale smutny ogród.Powtórze za innymi nie
przesadzaj, posadź nowe kwiatki.