Mój Anioł

Mój Anioł...
krwią zalany, przez mój smutek pokonany
w krwi kałuży,
wciąż umiera każdej burzy...

Moje życie jest tragedią,
Mą porażka,
Mą poezją...

Wzloty same i upadki,
wciąż mój Anioł łapie w klatki.
Nie pozwala żyć w prostocie,
w moim życiu,
w mej biedocie...

Wszystko chowa pod swe skrzydła,
zakurzone, bólem mydła.
Anioł nigdy nie planuje,
moje szczęście łączy z bólem.

Życie ciągle jest koszmarem,
snem, dramatem, burzą ciszy
zapełnioną w morzu śmierci...
porzuconą przez Anioła...
karcącego moje rtęci...

~~Wczoraj jest historią, jutro tajemnicą, dziś darem.~~

autor

samotna...

Napisany: 2005-10-12 Dodano: 2006-08-27 21:23:31

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie