Mój bałagan

Szczypta szczęscia zamknięta w słoiku
stoi w pokoju na półce.
Kawałek smutku w szkatułce.
Łzy w buteleczce.
Refleksja pośród ubrań wygodnie śpi sobie.
Może śni jej się zaduma we własnej osobie?
W woreczku złość na parapecie leży.
A wiara rośnie w doniczce...
I nadal nie wierzy.
Nadzieja gdzieś w kąciku cicho tupie.
Bo ja nazwali matką głupich.

A wśród tego bałaganu na honorowym miejscu
dawna Przyjaźń się rozłożyła.
A czemu dawna?
Bo teraz się w miłość zmieniła...

autor

Irish_Night

Napisany: 2007-05-28 Dodano: 2007-05-28 12:56:17

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie