Mój błękit i Jego czerń

Mój błękit.
Jego czerń.

Kiedy się zetkną te dwa odcienie…
Rodzi się w nich marzenie.
Niebo pragnie by ten ją pieścił.
Całował różanymi ustami…
Pragną czuć swój dotyk,
na jego i jej rozgrzanym ciele…
Ja wiem, że będzie im jak w niebie!
Bo na wzajem pragną siebie!
Nie da się tego ukryć w ich najbłyskotliwszych spojrzeniach
Spojrzeniach, których nie ma odrobiny cienia…

Lecz niepisane jest im być razem.
By błękit nieba zetkną się z czernią ziemi.
Taka już natura… ze ziemia nigdy nie dotknie nieba
Nawet jeśli pragną siebie,tak jak głodny chleba.

ech ... :(

autor

Tysiulka=]

Dodano: 2005-06-06 16:31:06

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie