Mój dom

Mój dom to moja własna niezależna wola.
To kropla wody, co ognia się nie lęka.
To iskra, która nie chyli czoła przed oceanami
To ślub czysty przez wieczność nie złamany.
Nieśmiertelna, przez rdzę nie naruszona prawda.
Lecz skoro tak, to gdzie właściwie mieszkam?
Adresu nie zna żadna poczta, księgi milczą.
Wyliczanka, kto w chowanego szukał będzie,
Lecz samotny wciąż ten sam wynik otrzymuje.
Na płótnach lasy, góry, rzeki, morza i pustynie.
Na zdjęciach domy, bloki, wille i baseny.
W mapach setki szlaków przez innych wytyczone,
Tylko, że w którąkolwiek stronę ruszysz, trop nagle się urywa.
Tak jak uedy nieuchronnie ginie wśród rozgrzanych piasków.
Domie mój! Gdziekolwiek jesteś trwaj stale!
W końcu kiedyś zakołatają w drzwi dębowe.
Trwaj póki ogień tli się w kominku,
Póki woda ze studni w ogrodzie nie uciekła.
Trwaj…

autor

rudibraun

Dodano: 2008-12-26 18:26:07

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie