Mój dom

Może kiedyś me marzenie się spełni...

Porzucony, odepchnięty, niekochany
Byłem sobie taki... zapomniany
Wszystkim nieznany.

Wokół mnie... - głucha cisza
Tylko drzewa szumiąca
Wiatry wiejące
I ja - szukający schronienia
Mego siedliska

Gdy już pogodziłem sie z porażką
Zaakceptowałem swą samotność
Wówczas... - coś się zmieniło!
Mój los wkroczył na inne toryl
Odtąd nie byłem juz sam
Anioł dobroci pomógł mi na nowo zaistnieć
I przyprowadził właśnie tu...
Do miejsca wiecznej szcześliwości

Gdzie nik nikomu krzywdy nie zrobi
Panuje tu radość i odwzajemniona miłość
To jest mój prawdziwy dom !

Przygarnięty, przytulony, pokochany
Jestem sobie taki... pamiętany
Wszystkim już znany.

Póki co to tylko bohater wiersza jest szczęśliwy... a ja poczekam...

autor

czitosek

Dodano: 2006-11-18 20:24:32

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie