Mój Kraj
Twardo stąpam po tej ziemi czując
radość,
że istnieję, że tu jestem, że oddycham,
trawy, kwiaty, rzeki, ptaki pośród liści
i słowiki śpiewające nad łąkami.
Łany zboża, a wśród nich kąkole, maki,
chabry, bratki, a w oddali szumią
knieje,
wszystko wokół żyje, tańczy i wiruje,
kolorowo, lekko, barwnie, jak motyle.
Bo natura oczy, duszę mą raduje,
więc się cieszę, że tu mieszkam, tutaj
żyję,
w otoczeniu przyrodniczym zakochana,
nad strumykiem w zimnej wodzie twarz
obmyję.
Rano słońce na „dzień dobry” się
uśmiecha,
gdy promieniem złotym wita rozespaną.
nic nie cieszy, jak szumiące latem
drzewa
i gdy słońce spoza góry nam się kłania.
autor; Eurydyka- Lidia
27.06.2015
autor
Eurydyka12345
Dodano: 2015-06-29 20:40:26
Ten wiersz przeczytano 1673 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
I jak tu nie przyklasnąć takiej miłości do kraju,
ojczyzny. Świetny tekst, pozdrowienia przesyłam-:)
ojczyzna piękna i tęsknię za nią
jej obraz w duszy siedzi uroczy
gdy co pół roku do niej zawitam
to ze zdumnienia przecieram oczy...
pozdrawiam pięknie:)
pięknie, wręcz powiało patriotyzmem i ta radość z rana
miodzio* pozdrawiam
Pięknie oddana miłość do rodzinnego kraju.Pozdrawiam
serdecznie:)
"nic nie cieszy, jak szumiące latem drzewa"
"nic nie cieszy" Hmm...
Myślę, że / nic bardziej nie cieszy
Dobrej nocy.
Piękna jest nasza Ojczyzna nie tylko tam gdzie
jesteśmy
pozdrawiam
Też twardo stąpam po tej ziemi .Podoba mi się Twój
wiersz.Pozdrawiam:)
Mnie też sie podoba : świetny pozdrawiam
Piękna jest Ojczyzna nasza +)
Dzięki - zmieniłam
Bez rymów a piękny i płynnie się czyta - super są
opisy przyrody - Pozdrawiam
Pięknie, że tak podoba Ci się nasza Ojczyzna :)