Mój księżyc - mój Książe

Mój
ksieżyc to
nieruchomy,
swietlisty Książe,
rozsyła srebrno-zimne
promieniowanie niemocy
na ledwo-rozbłysłe i niemo-radosne gwiazdy,
zapatrzone w jego bladolicej twarzy wypieki
i czekające niecierpliwie tej nocy,
aż Jego Książęcość raczy uchylić swe świtlane powieki,
lub przynajmniej zechce ziewnąć pełnią swej bladolicości,

a wokół, nasze sny krążą tajnie, żwawo i bezgłośnie
w nadziei na nocne randevouz z Księciem przy jakiejś krzywej sośnie
pod byle jakim pretekstem, byle tylko skosztować tej jego świetlistości, ...

chyba, że we śnie,
w którym trwasz,
marzysz,
patrzysz,
i czujesz, że jesteś,
widzisz swój cień na ścianie,
który Cię z troską obejmuje,
pieści,
unosi,
i wachluje...,
i aż do Twego nowego
przebudzenia porannego...
całuje, tuli i miłuje...

...takiego Księcia Ci gratuluję...

autor

Roski

Dodano: 2005-04-22 00:07:42

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie