Mój lepszy świat

Odwrócę sie teraz od świata, od rzeczywistosći osłonię wzrok,
założę kaptur, odejdę w las, zielony i piekny tak, że łzy wzbudza wzruszone, urodą swą.
Odejdę na chwilę wytchnienia od mroku tego co tu i teraz,
grając na fujarce jak dawno temu grano, pójdę w krainy swych smoków ukochanych, baśniowego uroku nieba.
Odejdę w sferę marzeń, gdzie nie rządzi nienawiść i krwi zew,
lecz muzyka i opowieści, woda i chleb.
Wiatr uprawia pola pełne nadziei, deszcz pilnuje porządku z słońcem na przemian,
ludzie kochaja łaki i trawy, pastuszek z drzewem wspólnie spiewa.
Dzikie rumaki cwałuja do dzikich wodopojów, chatki w lasach pełne ciepła i przygody.
Krasnale z elfami tkają złote dywany dla Księżniczki, co idzie na spotkanie,
mały chłopiec struga flet dla Swej jedynej, Ukochanej.
Gitary gdzieś rozdzierają przestrzeń brzmieniem miłości, światło zatrzymało sie na ta chwilę,
uderzyło w werbel, bo pięknie tu jest. A dobre to było.
Ptactwo porywa sie do lotu, jeszcze tyle krain prze nim, tyle magii w cieniach świata schowanej,
skrzypce płaczą nad głowami Królów, płaczą euforią wiecznego współtrwania.
Tańce w gospodach radosne, przy miodu pełnych beczkach,
uśmiechy niewiast i klaski wojów, stoły uginają sie on napitku i pieczonego mięsa.
Gdzieś w dali, w wielkiej, bezgranicznej zieleni lasów starszych niż słowo pisane,
za soba małe trolliki się uganiają.
Tu nie ma już mroku, po Wielkiej Bitwie, o której kiedyś wam opowiem,
nastały czasy Wiecznego Piękna, wiecznego, niemalże przesłodzonego dobra.
I to tutaj umykam ze swym fletem z miłości wystruganym,
gdy źle mi już z mrokiem prawdziwego, naszego destrukcyjnego swiata.
Zaraz sie obudzę, lecz jeszcze nie teraz, jeszcze pogram na flecie z rycerzami, nad potokiem pełnym ryb kolorowych,
potem, zaraz wrócę do was...wrócę pośród wieczne mroki.

autor

rebel

Napisany: 2008-02-28 Dodano: 2009-02-24 13:25:20

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie