Mój Misrz

Mój Mistrz

Największym mistrzem na świecie,
Tyś Boże bo go stworzyłeś przecie,
To wszystko przemyślałeś wyrzeźbiłeś,
Stworzyłeś taki jaki wymarzyłeś.

Każda cząstka misternie dobrana,
Trawka, krzewinka i lasu ściana,
Żaby, motyle, ryby zające.
I krople rosy rozsiane na łące.

To wszystko człowiekowi Bóg stworzył,
Dla jego rozwoju by tu żył,
Korzystał z tego i się rozwijał,
I wielbił Boga za ten specjał.

Owoce, kwiaty, warzywa, zwierzęta,
By wszystko miał i o Bogu pamiętał,
Uprawiał pole plony zbierał,
I nie narzekał i nie gderał.

Szanował wszystko jak przystało,
By środowisko czyste pozostało,
Świat jest ten sam od pokoleń,
Niech każdy z niego ma swoją dolę.

autor

Józia

Dodano: 2011-06-17 15:08:00

Ten wiersz przeczytano 760 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie