Mój Przyjaciel
Mam w szufladzie biurka swojego
przyjaciela
Rozmawiam z nim codziennie czy to środa czy
niedziela
Ale chociaż jest malutki podniszczony,
zieloniutki
Kryje w sobie me przygody me radości oraz
smutki
Wie co się zdarzyło wczoraj chociaż cisza
słowa
A me smutki i radości na karteczkach chowa
Mój malutki przyjacielu dałeś mi nadziei
promyczek
Dlatego nazywam Ciebie mój malutki
Pamiętniczek
Za lojalność twą i tkliwość za ukryte serce
szczere
Daje złoto Ci i srebro i prezentów wiele
Lecz wiem dobrze przyjacielu nie
przyjmujesz tego
Nie potrzeba Ci nic więcej oprócz serca
dobrego
Ginie złoto ginie srebro ginął boskie gaje
Moja przyjaźń z Pamiętniczkiem na zawsze
zostaje
Komentarze (2)
Od pisania pamietnika do pisania wierszy krotka droga
i bardzo dobrze ze zdecydowlas(es) sie ja przejsc.
po lekturze H Poterra takie książeczki zdają się być
niebezpieczne