Mój skromny komentarz

Motto: „Ileż to trudów rzeka życia niesie. popękane tamy dawnych uniesień”

Twój wiersz ból z sobą niesie, wypełniony zamiast kwiatów kosz udręki i zwątpienia,
serce podzielone bez widoku, dom bez okien nie rzucający cienia.
W ciszy wiersza gdzieś na jego obrzeżu skowyt bólu i rozpaczy,
szukam skrawka, czegoś co dobro miłość wyznaczy.
Nie znajduję ścieżki, którą bym tobie utrudzoną wskazał do innego świata,
pięść jak kułak zamknięta, na szafocie tylko jeszcze nie ma kata
Widzę ciebie utulona szalem rozpaczy, gdzie człapiesz ku nie wiadomemu,
wołam by ciebie zatrzymać, ratować, nie słyszysz podążasz po swojemu
Autorko-twój wiersz jest tak dojrzały, tyle w nim niemocy,
czytając otwieram ze zdziwienia oczy.
Gdyby nie strofy smutku, biły jak deszcz o szybę,
powiedziałbym jestem radośnie żywy.
W jakim szarym nastroju były twoje ręce pisząc to poetyckie nieszczęście.
Podziwiam wersy przenikające sobą w bólu i rozterce,
tam znalazłem tylko na czworo podzielone serce.
Twój wiersz jest tym, co w pamięć wpada,
w pamięć o tym że życie i świat to nie zabawa
Gdy czytam słowa finału, i mnie ziąb dotknął mnie na krótki czas,
spojrzałem w cytat, życie powraca, bo na życia innego winien przyjść czas
Nie pamiętam bym tak piękny wiersz miał przed oczyma,
w zakamarkach szukam słów, by wznieść ku niebu twoje dzieło,
zbytni ze mnie chudoba, nie znalazłem, taka dzisiaj właściwego słowa
Gratuluje, powtarzać to będę wiele razy, od końca i początku,
stworzyłaś dziewczyno dzieło, czyń tak dalej, nie odchodź od tego.
Czytając twoje strofy rozpaczy i smutku raz płakałem innym razem ulęgałem
zdrowemu rozsądku
Ale jak to w życiu bywa, nie zawsze się znajduję kwiat, czasem tylko kruszek chleba

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-03-13 Dodano: 2014-03-13 06:00:45

Ten wiersz przeczytano 829 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie