Mój strach...

Nie pozwolę na to bym i Ciebie zniszczyła...Za bardzo...kocham...Jesteś...dla mnie wszytskim...ale się boję...

Tak bardzo się boję spojrzeć Ci w twarz...
Nie potrafię,bo zobaczę ją pełną łez...
Zniszczę Cię...jak wszytsko inne...
Boję się tego...że Cię zranię...odbiorę marzenie...
Nie mogę do tego dopuścić!Nie pozwolę!
Muszę ukryć to co czuję...
Nie mogę tak dłużej...tylko się okłamuję...
Jesteś wszytskim...dla mnie jesteś najważniejsza!
Dlatego muszę zniknąć z Twego życia...
Serce wyrwać...one umrze bez Ciebie...
Myśli nie dają mi spokoju...wciąż wołają "Aniele".
Powstrzymuję usta od mówienia,wołania...
Oczy...od łez wylewania...
Zapomieć chcę,że żyję...nie mam już marzeń...
Krążę w pustce...wśród wspomień...
Pamiętam Twe ramiona...serca bicie...
Słowa "kocham"...śmiechu brzmienie...
Twoje oczy takie piękne...i niezwykłe...
Ciepło...Twa dobroć...smutkiem okryte...
Tak bardzo Cie kocham...
I choć...żadko to mówię...ja bardzo Cię potrzebuję...
Boję się!!!!...Tak bardzo się boję...
Oto...moje myśli...oto...cała ja...

Taka osoba jak ja...nie ma prawa do miłości...nie ma prawa do niczego...Taki "nikt" jak ja...na zawsze takim pozostanie...

autor

Monikosik

Dodano: 2006-02-25 19:31:32

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie