Mój świecie IV

Zazdrośnie? Dorotko, no coś Ty...

Dobrej nocy :)

Cudnie grus-elciu. Cudnie. Dziękuję!
Dobranocki.
Serdeczności:)))

faktycznie, czyta się dobrze i jakoś tak zazdrośnie
:-)

Waldi - Jutro ostatni ze światów opublikuję i dam Wam
odetchnąć :)

miło dalej się czyta ...

Serdeczności, ZOLE. Dobrego wieczoru :)

Niebanalnie... serdeczności :)

Oj, jak miło... Dziękuję za tak liczne komentarze. :)
Cieszę się, że ten cykl zatrzymuje, mimo, że jest
zapisem wrażeń jeno.

Pozdrawiam Was. Miłego popołudnia :)

wspaniałe metafory,cudownie splecione w jedną całość.
Zachwycająco

melancholijnie, urokliwie - za sprawą pomysłowych fraz
- jest cisza, teatr cieni... a błyski w rzęsach -
wiadomo... podoba się, ale ta część wyjątkowo smutna -

zatem, pogodnych dni Elu życzę, niech nie umknie Ci
żaden promyczek :)

Przeklęta cisza, ta cisza jest bardzo wymowna. "milczy
teatr cieni;
bezdźwięczność rozmienia" Super. Pozdrawiam Eluś.

“Ze światła te cienie”-najbardziej mi się podoba bo w
końcu nie ma cienia gzy nie ma światła, a jak jest
światło to już się da żyć w takim świecie:)
Pozdrawiam Elu serdecznie:)

Cudny, Eluś, z ciepłą melancholią :)

Fajnie, że kontynujesz ten interesujący cykl.

Zapomniałam dodać najważniejsze ..że świat wtedy jest
piękny.:-)bo malowany dobrocią serca.Luczą sie czyny
nie słowa.Pozdrawiam Gruszelu i już sie na mnie nie
gniewaj za tamto ..