mój zwierzyniec

Postanowiłem dziś znaleźć w sobie człowieka,
zacząłem się zastanawiać i oto co mi wyszło:
włosy kiedyś bardziej krucze, dzisiaj bliżej szpaka,
a moje oczy, oczy jak u pawiana,
uszy słonia, przesadziłem trochę, wystarczy słoniątka
nos, którego nie powstydziłby się nawet mrówkojad
wargi wielkie, tak wielkie jak ma małpa
a w głowie myśli, kudłate jak u briarda.
Szyja żyrafy, a układ pokarmowy boa dusiciela,
jem powoli i trawię długo jak w niebycie
i choć rymuje się mi bardzo, nie wspomnę nic o odbycie.
Żołądek krowy, natura leniwca, a rozum osła,
serce nawet jak u małego wieloryba,
może dlatego mogę więcej uczuć pomieścić chyba.
Robiłem przegląd dalej swój powoli,
niestety nic z człowieka, lecz co to, jest nadzieja
mój wzrok padł na to co choć małe, niewidoczne prawie,
coś co na pewno ludzkie, mój dowód osobisty w czarnej oprawie.
I gdy już szczęśliwy, dumny spojrzałem w swoje życie:
ech, powinienem taplać się w błocie i jeść w korycie.

Kiedy inni płaczą i strasznie rozpaczają ja wolę śmiać się głośno, lecz śmiać się z siebie, znajomi mówią spoważniej, wydoroślej, a ja, a ja się śmieję i tylko ja wiem jak czasem w sercu źle się dzieje, bo moje serce to nie miejsce na afisze. Ja wolę w tłumie głośną radość, a w samotności.......... łzy i ciszę. Tak, ja jestem taki dziwny, nienormalny choć może trochę................. niebanalny.

autor

jadon

Napisany: 2007-02-22 Dodano: 2007-02-22 11:44:56

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie