Moja

On
Jak pięknie z miłością.

Fałsz

Niedostępne kiedyś szczyty gór,
teraz płaszczą się u moich stóp.
... Ile potrzeba lat,
by przemienić kamień
w maleńkie drobinki piasku?

Ile potrzeba kropli deszczu,
by morzem wypełniły ziemię?
... Sto rwących rzek,
teraz ogarniam jednym spojrzeniem.

Ile potrzeba życia,
by zrozumieć jego sens?
... Wieczność - To moje przeznaczenie.

Fałsz realnym tętnem wypełnia wnętrze.
Prawdziwy obraz realiów nie istnieje już.
W stworzonym z marzeń świecie
chcesz poruszasz się.

Malarzu marzeń, bazgrolisz historie,
które być może, nigdy nie spełnią się,
choć swoje życie poświęcasz,
by urzeczywistnić je...

Napisany : 2006-08-25

Dziadek Norbert.
Dziękuję za dobre słowo.
Komentarzy faktycznie mało... Może "kiepski" ze Mnie
poeta?.
Jak to już wcześniej tu,Ktoś zauważył " nie bardzo
widać co autor chce przekazać"... Może dlatego?.
A może być też powodem to, że sam oszczędny jestem w
komentowaniu wierszy Innych. (.. co nie znaczy, ze nie
doceniam Owych).
Pozdrawiam serdecznie.

Przeczytałem wszystko i z góry i z dołu.
Smutno mi się zrobiło.
Tak pięknie piszesz o miłości a zaledwie
dwa komentarze. Coś z nami nie tak...

Pozdrawiam. Miłego wieczoru i radosnego tygodnia :)

Dwa spojrzenia - czarne i białe

Zamknę je w sercu,
będą kapitałem czasu,
z którego uczuć
czerpać będziemy dobro..

Dobre dni i złe.
Te, w których chce Ci się tańczyć i śpiewać,
miłość rozdawać wkoło i brać ją od wszystkich..

Złe i dobre dni.
Te, gdy w otwarte dłonie chowasz zapłakaną twarz,
by smutku i żalu nie widział świat.

Wszystkie dni.
Te poukładane i spięte w segregator,
a także te, które chciałabyś pogubić, zapomnieć...

Daj mi je!
Te wszystkie chwile przy Tobie..
Napisany 2007-01-31

On

Mówię:
- Patrz na mnie...
A Ty wzrokiem pustym
patrzysz gdzieś w dal.
Mówię:
- Słuchaj...
A Ty ręce opierając na kolanach,
dłońmi zakrywasz uszy.
Mówię:
- Chodź, zabiorę Cię do siebie...
A Ty, skulony w kącie,
kręcisz głową na "nie".

...Gdy odchodzę,
Ty wtedy wołasz:
- Zostań! Jesteś potrzebny mi!
I powracam, mówiąc:
- Patrz na mnie...

Napisany 2006-03-20

Zapomnianym.

Odchodzicie w niepamięć,
choć w inną stronę chcieliście pójść.
Wybory nie zawsze są doskonałe.
Czasem, lepiej ulec i w niewoli żyć,
między " znanym".
Niż wolnym, lecz samotnym być.

Zły to ogrodnik, co przyjaźni nie pielęgnuje,
lecz przecież nikt nie zabroni Mu kochać kwiatów.
Nie waszą winą, jest Ich niepamięć.
... Wy jesteście winni w pamięci cudzej,
żeście się nie przypominali.
(Napisany 03.08.2006)

... Przestaje się "przypominać" - Mea culpa.
Musze nabrać dystansu. Serdeczności życzę,
świadomym i przypadkowym " czytaczą" tego przybytku.
Dziękuję M.N. i ROKSANA za komentarz.
Pozdrawiam i Dobranoc.

Ten wiersz to esencja prawdziwej miłości... pozdrawiam

Świetnie oddałeś kobiecość w słowach tego wiersza.
Jesteś szczęściarzem, bo naprawdę rozumiesz kobiety.
Miłego dnia życzę i pozdrawiam.