Moja biedna dusza

Jestem aktorką wyśmienitą.
Codziennie odstawiam przedstawienie.
Gram radosną, uśmiechniętą, szczęśliwą,
ale to zwykłe pieprz****.

Moja dusza krzyczy bez opamiętania...

Ten fałszywy uśmiech,
ta fałszywa ja,
to fałszywe życie,
ta prawdziwa łza.
Udawana radość,
udawana miłość.
Prawdziwe cierpienie.
To chol**ne przedstawienie!

Moja dusza płacze bez zahamowania...

Niby bliski a tak odległy,
niby kocha, lecz okazjonalnie,
niby ważny ale nie dla mnie,
niby mój ale nie chcę go tu!

Moja dusza skaleczona,
nieodwracalnie poraniona,

kaleka...

autor

Lady in black

Dodano: 2006-05-03 18:24:13

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie