moja dusza

moja dusza rozmarzyła
się w przepastnej głębinie twych oczu
w łagodnym blasku źrenic
tęczowej iskierce namiętności
przeciętej aksamitnym smutkiem
zadumanym spojrzeniu

bez frazesów
poruszyłeś uśpiona kobiecość
wzrokiem pieściłeś moje zmysły
bez dotyku otworzyłeś bramy raju

dzień witam i żegnam twoim imieniem
bez nadziei ze łzą na powiekach
nigdy nie będe twoją
ani ty moim przyjacielu

cóż nam pozostanie
jak usiąść czasem w kafejce
i w złączonych bezradnie dłoniach
zamknąć cały nasz świat

szczęście
utopia codzienności

autor

monique-9

Napisany: 2007-02-12 Dodano: 2007-04-02 14:15:02

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie