Moja dusza uwięziona...

W Twoich słowach odnalazłam cząstkę siebie...
Tak już miało być do końca mego życia...
Jednak zniknął Anioł Stróż mój gdzieś tam w Niebie...
Ciemna noc, a w uszach odgłos wilka wycia...

Moja dusza uwięziona w naszym tańcu na jeziorze...
Srebrna tafla pod nogami uciekała...
Zapytałeś "Czy być piękniej kiedyś może...?"...
Wtedy jeszcze moj Kochany nie wiedziałam...

Później były pocałunki tak namiętne...
Niczym płomień świecy wirowałam...
I spacery w tajemniczym nocy świetle...
Aż z radości prosto z serca łza spływała...

Dni kolejne upływały tak jak chciałeś...
Otulona Twoim ciałem tak kochałam...
Chyba wtedy jeszcze Skarbie nie wiedziałeś...
A namiętność wprost z Twej duszy pocieszała...

Jednak nic co piękne nie trwa wiecznie...
Nasza miłość przecież koniec mieć musiała...
Więc przybyły do nas dziwne wiatry lekkie...
A namiętność razem z nimi odleciała...

Wiele łez prze ból mój w sercu wypłynęło...
Dziwnie jakoś serce zrosić próbowały...
Jednak straszne to uczucie nie zniknęło...
Tak na darmo blade łezki się starały...

autor

Wróżka

Napisany: 2004-07-23 Dodano: 2004-07-23 11:59:49

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie