MOJA MIŁOŚĆ POLEGŁA W IRAKU...

To smutna historia... Ale niestety właśnie takie historie najczęściej pisze życie...

Patrzę w twe oczy, chcę ten moment zatrzymać na wieki,
Dotykam twej twarzy, całuję powieki...
Milczę, bo słowa mogłyby zburzyć tę chwilę...
Tylko spojrzeniem cię pytam, o czym dziś śniłeś...
Twój głos dociera do mnie jak najpiękniejsza muzyka...
Tak mi mija noc, wkrótce potem świta...
Teraz twoją twarz oświetla wesołe Słońce...
I widzę te oczy, tak bardzo kochające...
I tonę w ekstazie jaką daje mi twoja obecność...
Mogę tak trwać, trwać przy tobie wieczność...
Zamykam ją w swym sercu i zatrzymuję ten wrogi czas...
Już nie płynie tak jak chce, płynie by czcić nas...
Wolno, byśmy zdążyli...
Bym zdążyła opisać tu każdą z tych chwili...
Niestety, niestety... Czasem życie wzywa...
Odciąga nas od marzeń, czasem tak bywa...
I zło mnie nagle bezlitosnie przygniata...
Bezradna wobec niego upadam...
I proszę o litość...
...Dostaję ból...
Dostaję prawdę...
...Boli znów...
To nie może być prawda, to jakiś żart marny ludzi złych
Jednak w gazecie czytam, że w Iraku zmarłeś właśnie ty...

Wyobraźcie sobie, co czują matki, żony, dzieci tych ludzi... Zastanówcie się nad tym, proszę...

autor

Porzucona

Dodano: 2005-02-22 13:32:40

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie