Moja Róża
Powróciłam do mej Róży
co wyrosła tuż o wschodzie
wiatr mi z płatków jej powróży
gdzie jest szczęście czy w przyrodzie
Pszczoła co dzień nektar spija
słońce złoci trawę drzewa
wiosną pachnie cała ziemia
słowik słodkie trele śpiewa
Róża tylko zadumana
wśród stokrotek i zieleni
to dlaczego jestem sama
i czerwienią się rumieni
Nie bądź smutna ma Różyczko
nikt ci nigdy nie dorówna
przecież jestem bardzo blisko
możesz więc być z siebie dumna
Komentarze (8)
Róże to tajemnicze i przepiękne kwiaty, jak już
zakwitną to kwitną do późnej jesieni tak mam na
działce. Wiersz dorównuje pięknym jej płatkom,
pozdrawiam różą w kolorze blu...taką mam :)
Ślicznie. Stanęły mi w oczach moje róże, zostawione w
kraju. Lubiłam je, nawet rozmawiałam z nimi.
Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie wiersz płynie.
Róże to bardzo wdzięczny temat dla poetów.
Pozdrawiam serdecznie Joasiu.
Moje róże mają swoje imiona. Jest Chopin, Fryderyk,
Beethoven, Mozart, Jack White, Szymborska, Vangelis,
Brzydula, Vaya Con Dios, Vivaldi, Agnieszka Anna i
wiele innych. Też lubię róże.
Pozdrawiam :):)
...kochamy róże, kiedyś napisałam opowiadanie dla
moich dzieci p.t. Podarunek z Fatimy o tym skąd się
wzięły....pozdrawiam
nie tylko urodą, ale i zapachem zachwyca.
Kocham wszystkie kwiaty, ale róży nie można odmówić
korony. Z przyjemnością wiersz czytałam. Wierzę, że za
pielęgnację odwdzięczy się niezaprzeczalnym pięknem.
Miłych chwil:)
W urodzie to mało kto jej dorówna.
Przyroda jest piękna, trzeba ją cenić.