Moja rozpacz

Płaczę-a łzy jak ciężkie kamienie,spadają na ziemie.

Uciekam-a nogi same uginają się pod ciężarem mego bólu.

Stoję-a serce bije niczym oszalały w galopie dziki koń.

Padam-a moje ciało opada jak grom ognisty i gaśnie.

Umieram-a moje oczy już nie widzą Ciebie -Klejnotu najdroższego.

Odchodzę-a moja dusza pokarana nieszczęśliwą miłością-niknie.

Nie istnieje-a cały świat w wielkiej rozpaczy utracił swój blask.

Dla Tych którzy odchodzą bez pożegnania!

autor

AnnaZłotnik

Dodano: 2010-08-26 22:03:06

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie