Moja śmierć...

Na skraju przepaści
W czarnej sukni
Stoję ja...
Mój wróg przedemną
Mówi : "Skacz!"
Patrzę mu prosto
W oczy...
I uwierzyć nie mogę
Że tyle nienawiści
W nim...
Że tyle okrucieństwa
I pogardy...

Patrzę prosto w oczy
I uwierzyć nie mogę
Że to naprawde on..
Chłopak przezemnie
Kochany...

Kiedyś pocałunkami i
Słodkimi słowami
Mnie obdarzał...
Teraz gniew,zawiść
To od niego dostaję...
Moim wrogiem jest największym...

Na skraj przepaści
Mnie zaprowadził
Abym skończyła żywot swój
A on mógł się cieszyć
Z zwycięstwa...

Patrzę na niego
A z oczu mi płyną
Krwawe łzy..
Przepaść śmierci mnie
Wzywa...

Skacząc słyszę jego
Piekielny śmiech...

Trudno zrozumieć tak szybką zmianę człowieka...

autor

_CzarnA_

Napisany: 2005-01-06 Dodano: 2005-01-10 17:48:30

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie