Moja Thelema

Na szczycie zrozumienia istnienia stoję sama
A u podnóży wielki świat błahych spraw
Chcę tu przeżyć chwile przepełnione weną
Przesiąknięte zapachem świeżej pomarańczy

Tutaj sparzę się wrzątkiem obłędu i pragnień
Aby uzyskać esencję z istoty własnej rzeczy
I otrzymać prawdziwie piękne imię Thelema

Tutaj przyjdzie po mnie przyjaciółka życia
Po raz ostatni da mi zaznać déjà vu istnienia
Przyodzieje w woalkę z ażurowych pragnień
Koloru czarnych myśli i zabierze do Nicości.

Już tu był pod trochę innym tytułem, usunęłam, bo musiałam się z nim oswoić. Doszłam do wniosku, że nic się nie stanie jeżeli ktoś go nie zrozumie, może to i lepiej, mam nadzieję, że wyciągniecie wtedy wnioski i zastanowicie sie czy rzeczywiście jest po co marnować czas swój i innych ludzi (: I tym altruistycznym akcentem zawieszam swoją działalność w tym miejscu. Żegnajcie i bawcie sie dobrze.

autor

lady forgetmenot

Napisany: 2007-03-06 Dodano: 2007-03-10 00:14:19

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie