Moja urocza ziemia śląska

Miłość do miejsca narodzenia sercu się nigdy nie zmienia

To ty pokazujesz mi Śląski krajobraz
Mieszkam tu od urodzenia i doznaje olśnienia
Czarne hałdy zamieniasz na wzgórza piasku
Ukazujesz miejsca które w piękno zmieniasz

Kominy hut i kopalń, stroisz w kwiaty krajobrazu
Pyły, dym ? ty oczyszczasz w zdrój powietrze
Słucham śpiewu organów, przy kościelnym ołtarzu
Ukazujesz mi piękno których nikt nie zetrze

Przybyłaś jak novum, w mój magiczny świat
Pokazujesz mi piękno śląska które miłością woła
Stuletnie strojne kamienice, pełne olśnienia
Wokoło barwne kwiaty, wieniec zieleni dookoła

Gardła martenów, złotem lśnią jak pełnia słońca
Iskry strzelają po niebo, jak wachlarz korali
Ile rozpalić ognisk w sercach śląskich trzeba
By piękno tego miejsca poezją rozpalić

Przyniosłaś mi dziewczyno piękno pisane płomieniem
Dajesz mi w dłoń oręż jak dwugłowa pochodnia
Mówisz, poeto ze śląska, piękno poezji chwalisz
Słońce nad tobą , w twoich słowach pełno ognia

Czuwa nad nami wiele aniołów, tych od ciężkiej roboty
Wykuwamy co dnia dobro dla siebie i innych
Opisuj poeto, trud prostych ludzi pełnych cnoty
Zawierz słowom dziewczyny, czarny Śląsk jest zloty


Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-08-05 Dodano: 2011-08-06 05:52:52

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie