Moja Utopia
Wiersz napisany na lekcje polskiego w II klasie gimnazjum.
W mojej wspaniałej Utopii,
chociaż jest to daleko,
nikt się tam nie utopi,
bo jest za płytko do tego.
Raz wieje tam wiatr z
zachodniego-wschodu,
a raz wieje od strony słońca,
czekam cierpliwie do zachodu,
ale to niemożliwe od tego gorąca.
Las tam jest jak z Afryki,
czasem tam leśne owoce zbieramy,
a czasem łapiemy dziki,
które później wypuszczamy.
Morze tam jest zielone,
a rzeki są brązowe,
łąki nie zawsze spalone,
a w ogóle to wszystko szałowe.
I to jest Utopia moja,
Utopia moja to jest,
ten, który czeka na was to ja,
chyba już wiecie gdzie to jest?
autor
rolKa
Dodano: 2007-10-26 15:58:39
Ten wiersz przeczytano 560 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wiersz jest fantastyczny, podczas recytowania go przez
aurora rolKe cała klasa wpadła w extaze!!
Tak się składa, że na naszym świecie, żeby żyć
spokojnie, trzeba być w ciągłym ruchu.
Morze zielone - to się zgadzam, ale rzeki brązowe - to
chyba ścieki?