Moja wieś Pysznica
Wielką wieś rodzinną ( obok Stalowej Woli) opuściłem w roku 1946 kiedy miałem 20 lat.
Wracam w ślady mej młodości
do rodzinnej ziemi , dawnej chaty,
do krainy słońca, zabaw i radości
w najpiękniejsze życia daty.
Biegnę drogą do mych zbóż złocistych
ścieżek wyścielonych pacierzami,
wschodów słońca na porankach mglistych,
zostawionych marzeń pod gwiazdami.
Tam gdzie pejzaż minionego sioła
małe domki z zagrodami, strzecha,
pola kwieciem ozdobione dookoła
pod błękitem nieba, które się uśmiecha.
Do kochanych wiosen w kolorowe szaty,
roztańczonych ptaków pod niebiosem,
łąk ubranych w malowane kwiaty,
zapach żywic z leśnych sosen.
W śpiewy ptaków, echa lasów
kiedy ranne wstają zorze,
chrześcijański lud za dawnych czasów
witał bliźnich „Szczęść Wam
Boże”
Do zielonych łąk ubranych w kwiaty
malowanych z tęczy kolorami,
do jaskółek rozbawionych obok chaty,
stada wróbli ćwierkających nad domami,
Do srebrzystej, czystej wody w Sanie
mnóstwa ryb złocistych w lustrze wody,
w zalewiskach żabek rechotanie,
do minionych bogactw, piękna i urody.
Tam została moja młodość przez 20 lata
ukochana Matka, przyjaciele, me
marzenia,
pożegnalne łzy do nieznanego świata,
ślady z życia dla wspomnienia.
30 Kwiecień 2009 autor Wals
Komentarze (18)
rodzinne strony i tęsknoty
Jestem wzruszona Pana wierszem, tesknie tez bardzo za
rodzinnymi stronami.
Śliczne wspomnienia:)
Pięknie wędrowałeś po wspomnieniach , a ja z Panem ,do
tych łąk...są takie wspomnienia,których nie wymaże
czas!
rodzinne strony i tęsknoty zawsze melancholią
podszyte, łezka często spływa a czas nam ubywa...
niestety Panie Bolesławie, tak już jest. Serdecznie
pozdrawiam.
gdy człowiek młody szuka swych ...marzeń,ciekawa forma
wiersza mądrością pisany..
To co z dzieciństwa pozostaje na zawsze,śpiew
ptaków,zapachy itd +dużo zdrowia życzę
przepiękny obraz wsi cichej ,spokojnej namalowałeś
słowem - dodałeś kojącej duszę ptasiej muzyki
-spowodowałeś że sama wspomnieniami wróciłam do mojej
wsi nad jeziorem i do mojego rodzinnego domu-dziękuję
-pozdrawiam
Piękne opisy, uwielbiam takie wiersze :) PS. Wybacz
,,dziadziu'' że ostatnio rzadko piszę, ale mam tyle
spraw, które muszę załatwić. Życzenia na Wielkanoc
były cudne - mam na myśli wiersz jaki dla mnie
napisałeś. Mam nadzieję, że breloczek ode mnie Ci się
spodobał? Pod koniec maja jak wyrobię się z
zaległościami napiszę list do Ciebie i wyślę go pocztą
tradycyjną. Wcześniej nie dam rady chyba mnie
rozumiesz. Pozdrawiam i ściskam. Wnuczka :)
rozsławiasz krainę dzieciństwa i młodości niemal jak
Mickiewicz - sielskie obrazy i rajskie klimaty
sprawiają że czyta się Twój wiersz z przyjemnością -
po prostu pięknie.
Wiersz wspomnieniami pisany, nostalgiczny, przenosi
czytelnika w inny świat, w inny wiek. Jak dla mnie za
dużo powielanych lub zbliżonych obrazów, np w I
zwrotce wracasz do chaty, w II - do strzechy; w II
zwrotce biegniesz do zbóż (rozumiem, że na polach), w
III znów do pól; łąki ubrane w kwiaty masz w IV i w VI
zwrotce - za dużo tego, dwa rymy do "chaty", dwa do
"kwiaty". Myślę, że gdyby skondensować te emocje w
mniejszej liczbie zwrotek, tak aby każda wnosiła coś
nowego w treści, byłoby lepiej. Choć głosem doceniam
umiejętność impresji i w związku z tym pozdrawiam
ciepło :)
wiersz malowany ciepłymi wspomnieniami, bardzo
urokliwy
Wspomnienie dzieciństwo, młodości. Pięknie prowadzony
wiersz.
Piękny wiersz, pełen wspomnień. Podziwiam Pana, aż
trudno mi uwierzyc by pisać tak piekne
wiersze...rocznik 26 wielkie gratulacje. Proszę o
przepis na młodość i kondycje umysłu. Zyczę wielu
wspaniałych jeszcze wierszy...
...dobrze że gdzieś głęboko w sercu zakodowane mamy te
wszystkie pejzaże z tamtych lat bo kiedy człowiek
wraca wszystko jest inaczej ...i ludzie obcy...wiersz
piękny...