Moje autko.

Jest wyjątkowe i niezawodne

Wszyscy mają samochody,
ja Forda-Taunuska.
Ludzie dbają o wygody,
ja jak w smole muszka.

Kilkadziesiąt lat się męczy
ten mój nieboraczek,
kaszle, kicha, prycha, jęczy
i olejem płacze.

Dzisiaj warknął: już nie mogę!
Do warsztatu muszę!
Nie na żarty wpadłam w trwogę,
w gardle miałam duszę.

Nie stać mnie na mechanika,
naprawa kosztuje!
Proszę więc mego fordzika
może się zlituje.

Czułych słówek nie żałuję,
głaszczę go i pieszczę,
gaz i olej obiecuję,
no, wytrzymaj jeszcze!

Kiedy wygram w totolotka
tak ci wszystko zrobię,
że niejedna nastolatka
pozazdrości tobie.

Ruszył więc mój fordzik miły
lekki i swobodny.
Nadzieja mu dała siły,
znów poczuł się młody.

mój staruszek ma dopiero 25 lat

autor

zoja

Napisany: 2005-04-22 Dodano: 2005-04-22 00:28:26

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Wesoły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie