moje człowieczeństwo

jeszcze mokre powieki
i spuchnięte oczy.
nie jestem jak orzech,
co przeraża twardością swojej skorupy.....
nie jestem.......
Nie jestem ignorantką
co przechodzi obok wszystkiego
jak po raz kolejny.....
nie jestem......

mam mokre powieki
i spuchnięte oczy!
patrzę na wszystko
wciąż po raz pierwszy.

Jestem człowiekiem......
grzeszę, brudzę, kłamię,
a nawet płaczę.


Dlaczego tak mało ludzi przyznaje się do człowieczeństwa?

autor

slowo22

Dodano: 2008-01-15 14:54:42

Ten wiersz przeczytano 896 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie