Moje epitafium dla Krzysztofa...

Wiersz ten napisałem dzisiaj w nocy...

Czym i kim był Krzysztof Krawczyk z swoim barytonem zbawczym?
Był artystą nieprzeciętnym. Skromnym, szczerym…, niemajętnym…
Śpiewał pięknie, nietypowo. Głosem pieścił każde słowo.
Moje zmysły nie potrafią tak napisać epitafium…

******************************************* *********
Pierwszy w Polsce rok po wojnie, nie przebiegał zbyt spokojnie.
Nową władze utrwalano, dawne Ziemie Odzyskano…
U Krawczyków w Katowicach, pierworodny się narodził.
Dowiedziała się ulica, że to Pan Bóg ich nagrodził…

dzieckiem o niespotykanym głosie. Krzysztof, bo to o Nim mowa,
barytonem wykąpanym w złocie, kołysankę intonował...
Wkrótce On (i Trubadurzy)… „Wojnie w domu” się przysłużył.
„Kasię” poznał….lecz „Z widzenia” . „Na przysięgę” ...zaproszenia.

Było rzeczą oczywistą, że zostanie On solistą.
„Gdy nam śpiewał…” w takt muzyki, takie o to miał wyniki...
Uczty, country, cygańszczyzna. Dance, folk, funki.. Każdy przyzna...
Jazz! Kolędy… To w ofierze. Pop i reggae. Więc rozszerzę...

Rock’n’roll i rythm’n’ blues. Soul, czasami swing, więc chyba szlus?
Nie, bo według mnie, najwyższą rangą u Krzysztofa było... Tango!
Canzone D’amore… Pamiętam Ciebie z tamtych lat…
Twój Rysunek na szkle, Życia mała garść...To co dał nam świat…

I dla wielu byłeś wzorem. Mistrzem, czasem prekursorem.
Coverowców miałeś wielu.! Żegnaj więc… Mój Przyjacielu…

Ave Atque Vale!

DoCent

autor

DoCent 1

Napisany: 2021-04-06 Dodano: 2021-04-06 20:18:06

Ten wiersz przeczytano 892 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie