Moje miasto...

Przechodząc kiedyś..po Starym Mieście...pokochałem moje miasto...

Zygmunt wciąż patrzy z góry pełen wiary,
Że miasto już nigdy nie da ofiary,
Że ludzie śmiać sie bedą szczęśliwie,
Że pisać wiersze bedą poeci tkliwie,
Że matki z dziećmi bedą radosne,
Że ptaki odwiedzą Warszawe na wiosnę,
Że nawet biedni ulgę poczują,
Że nowe czasy nas podbudują,
I tyle cudów bedzie w naszym mieście ,
Niczym bakali w babcinym cieście,
I wiary, nadziei, i marzeń będzie tyle,
Ze polecą nad nami do nieba jak motyle,
Więc marzmy ,o dobroci i nadziei
Bo Warszawa jak matka wszystko złe w dobre zmieni

autor

Taurus

Napisany: 2005-10-24 Dodano: 2008-04-21 07:46:05

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie