Moje myśli …
Moje życie wielka pustka
Gdy się budzę witam dzień
Lecz naprawdę to już chce
By następny już był dzień
Samotności dość już mam
Głuchej ciszy pustych dni
Siedzę sobie sam ze sobą
Z marzeniami i nadzieja
Że me życie się odmieni
Los na próbę mnie wystawia
I pokory uczy mnie
W mej pustelni moim świecie
Nie istnieje nic takiego
Czego pragnął bym szalenie
Po za jedna tylko rzeczą
Pragnę poczuć to uczucie
Pragnę kochać i być kochany
Komentarze (3)
ehh co tu dużo mówić,tak jak już Ci powiedziałam serce
jest najlepszym autorem wierszy,potrafi pięknie opisać
Twoje wnętrze,które ma tyle ciepła tak naprawde
Chyba nikt nie lubi samotności, dobrze, że masz
nadzieję, bo na pewno niebawem kogoś spotkasz :)
Kurczę, kurczę... co ta miłość robi
z człowiekiem... Hm kiedy zaczniesz doceniać mniejsze
szczęścia to i życie się zmieni... Może warto ? I
zauważyłam, że gdy czegoś się chcę to przed nami
ucieka... Pozdrawiam ciepło, dobry wiersz + :)