moje pisanie...
nigdy nie byłam poetką
skąd wzięło mi się to pisanie ?
czytając Pamiętnik
Adama Mickiewicza
serce mi kraje się bardzo
nigdy nie miał przyjaciela
jednego w Czarnolesie...
dużo smutnych miał wspomnień
jeden przyjaciel od serca
był wzorem wierszy jego autorstwa
rozległo się we mnie ten cytat
nie goń za pięknym i szumnym...
poznałam smak pióra takiego
że pismo i rytm to południe
kreślę literki cyferki
taka
we mnie jest nutka
może być to gramo- staza
gramofon i płyta nauka
Jadwiga Piekarz z domu Goleń
autor
kryst...
Dodano: 2020-09-28 22:51:43
Ten wiersz przeczytano 475 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Trzeba wybrać odpowiedni wzór i doskonalić się idąc w
jego kierunku. Moim wzorem jest Adaś.
Miłego weekendu. :)
Wiersz woła do refleksji... Pozdrawiam serdecznie +++
No i zawiesiłam się z chwilą zadumy...
Miłego dnia:)
Dobra refleksja...
Pozdrawiam:)
Ale za to nasz wieszcz nie stronił od kobiet.
Krótki cytat:
"W 1827 r. poznał pianistkę Marię Szymanowską, z którą
nawiązał romans, a kilka lat później ożenił się z jej
młodszą córką Celiną.
Małżeństwo, z którego narodziło się sześcioro dzieci,
było nieszczęśliwe, a Celina w końcu popadła w obłęd.
Przyczyniła się do tego Ksawera Deybel, która przez 10
lat mieszkała z nimi pod jednym dachem. Kochanka
odciągnęła poetę od żony, a nawet urodziła mu dwoje
dzieci.
Pozdrawiam :):)
Pisanie pomaga, na wszystko...
Pozdrawiam serdecznie :)
piszemy z potrzeby serca.
Ten Pan z Czarnolasu Treny pisał.
Pięknie, lirycznie, prosto z serca.
Też lubię Mickiewicza ...a pisanie masz w sercu ...
Z podobaniem dla refleksji skąd wzięło się Tobie to
pisanie, pozdrawiam ciepło, spokojnej nocy.