Moje Podlasie

Nie sądziłam, że tak łatwo można się przenieść w inne
miejsce, ale jak widać z Twoimi wierszami wszystko
możlie :)

Bardzo kochamy nasze małe ojczyzny, tęsknimy za nimi
nie mniej jak autor wiersza.Ciekawie opisana przyroda
i sentyment do Podlasia.Wiersz jedenastozgłoskowy,
melancholia napisany, spokojny,wzruszający.

jestem pod wrażeniem

Kiedy czytałam ten wiersz, poczułam zapach mazurskiej
zieleni i cichy szum wody w jeziorze... :) Dziękuję za
podróż w rodzinne strony :) Pozdrawiam serdecznie

Witaj Marku tak jak nadmieniasz każdy ma swoje miejsce
na ziemi które jest dla niego wyjątkowe...Ty masz
swoje Podlasie ja swoje kochane morze...Pozdrawiam z
uśmiechem:)

Piękny wiersz, pełen miłości do ziemi ojczystej

Podlasie piękne wyjątkowo i dworków historii Polski i
wszystkich naszych dawniej i sąsiednich rubieży
Pomieszane nacje różne języki wyznania a trwają obok
siebie życzliwie i niebo nad nimi czyste z jasnymi
gwiazdami Pięknie o tej krainie Na tak!

Chyba sie tam wybiore, tak pieknie opisles te kraine

I to mi się bardzo podoba,a nie jak to kiedyś-cudze
chwalicie - swego nie znacie,każdy ma dzisiaj
możliwość opisać swój piękny kraj nawet od poszewki,a
w Twoim wierszu widać z jakim uczuciem nam
przedstawiasz piękno krainy z której się
wywodzisz-super..powodzenia

Super M. tylko jechać i podziwiać:)))poz.

Twoj wiersz mnie zachwycil, jest przecudny! Pieknie o
naszej kochanej Ojczyznie. Pozdrawiam..

bywalam na Podlasiu, tereny tam gorzyste i
przesterzenne... w sierpniu zrywalam orzechy laskowe w
lesie a i poziomki zaraz za domem mozna bylo
znalezc... razem z dziecmi bieglam do strumyczka, tam
czysta woda zrodlana, mozna bylo sie w niej przejrzec.
zgadzam sie wiec z autorem i chwale taka milosc do
malej Ojczyzny.

Pięknie i z uczuciem:)

Każdy Twój wiersz jest piękny potrafisz malować słowem
,ja się tak czuję jak bym tam była a jestem z
Wrocławia.

sorry p. Skaut - nie czuje Pan , że wpada Pan w krąg
samopowielania? Może Pan jeszcze opisać to i owo, ale
co z tego mówi o Panu? Gdzie jest peel, z którym
mógłbym się identyfikować, cos z wiersza dla siebie
skubnąć. Po co nam kolejna wariacja na temat początku
"Pana Tadeusza"? Adama M. Pan i tak nie przeskoczy.
Niech Pan napisze coś o sobie, o swoich zmaganiach
wewnętrznych, bez dydaktyki, bez rymów, bez
idealizacji, bez tego całego uśmiechu, bez
infantylizacji. Niech to będzie refleksja, celny
obraz. Inaczej tak jak kilka innych osób z kręgu beja
utknie Pan w martwej semantyce i stylistyce. Pzdrwm.