Moje Sanktuarium
...świat między światami...
I znów mam tę ciszę, spokój i marzenia,
moje przeżycia i me przemyślenia,
kawałek mego świata na tej ziemi,
przepięknych momentów, gry świateł i cieni.
Mogę rozkoszować się chwil bukietami
i nie muszę gonić i żyć realiami.
Bo w każdej minucie mogę przenieść się
do krainy, w której pięknem żyje się
wszystko w niej jest boskie, jasne i
wspaniałe
można biegać boso, wspinać się po skale,
rozwijać talenty, spełniać swe pragnienia,
pływać z delfinami, doznawać olśnienia.
Wszystko tu jest życiem, harmonią,
miłością
w moim sanktuarium jasne myśli goszczą
mam czas na przeżycia, nowe doświadczenia
przez to moje serce wciąż w lepsze się
zmienia.
każdy powinien poszukać sobie w rzeczywistości w swoim wnętrzu lub w swojej wyobraźni takiego miejsca, gdzie czuje się szczęśliwy:)
Komentarze (6)
Widać klasę i doświadczenie. Brawo! Pięknie napisane,
tylko pozazdrościć rymów doskonałych...
To prawda każdy ma swój katek gdzie ucieka ty
wybrałaś wyjątkowy tam najchętniej i najlepiej każdy
może się czuć .
Rym na "się" bardzo razi pozatym, wszystko jest O.K.
wiersz może się podobać.
a świat Twój jest przepiękny i ładnie opisany Brawo
Podoba mi się Twoje rozważanie w wierszu i forma udana
Najszczęśliwszy ten, co żyje zgodnie z pragnieniami
swego serca...Świetny wiersz!
Mysle ze kazdy ma taki swoj swiat do ktorego
ucieka,twoj jest wyjatkowo piekny