MOJE ŚCIEŻKI
Dla tej, która jest ze mną. Aby dzisiejszy dzień nie był kolejnym zapomnianym dniem
Chodziłem kiedyś własnymi ścieżkami
teraz jest inaczej, ale...
wtedy idąc wprost przed siebie
nie widziałem, a może nie zauważam
myśli, które przypominały mi
odległą podróż, minione lata,
wczorajsze... czyżby już zapomniane?
A może właśnie teraz
chodzę własnymi ścieżkami
i to teraz jest inaczej...
idąc tak przed siebie
nie widzę, a może nie chcę
idzieć myśli, które
przebiegają obok i przypominają mi
dawną drogę, dawno minione dni
i ten dzisiejszy... czyżby on kiedyś
miał być również kolejnym zapomnianym?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.