Moje wiersze
To nie są wiersze,
lecz uczucia
Zaklęte w słowa
z serca płynące
Nie piszę ich rozum
ani ręce
Lecz życie jest ich autorem
Jestem narzędziem swego serca
Pełnego zawsze ciepłych uczuć
Co w marnym ciele jest schowane
Nie jestem piękny ni bogaty
Nie mam stanowisk ani tytułów
Lecz mam coś czego wielu brakuje
Pokorne serce pełne miłości
Dziś zrzucam wszystkie maski
I stanę nagi pod pręgierzem
Wy czytelnicy ocenicie
I na mnie wyrok może wydawać
Być może pójdę w zapomnienie
Jak w życiu nieraz już tak było
Przyjmę z pokorą co los niesie
Bez skarg bez żalów i bez złości
Lecz moje serce choć bezpańskie
Zostanie zawsze pełne miłości
Czterdziestolatek,Szczęściarz:).ten_obcy (Zagubiony,Błędny Rycerz) po prostu Wojciech Ziółek
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.