moje wspominanie

Pięknie:jest tu cisza i cieplo cmentarza, spokój -
klimat znicza - zamknięty w brązie kaztana.
Bardzo na tak:). - Jak prwda o swiętokrzyskim.
Pozdrawiam serdecznie Tomku:)

Podoba się.
Pozdrawiam

Pamiętam świece własnej roboty w słoiczkach i widzę te
zarośnięte trawą groby, tak wyglądały groby przodków,
których nie znałam, a co niedzielę chodziliśmy zapalić
świece. Stąd też i wiersz mi bliski.
Kasztany i żołędzie służyły do układania krzyży na
grobie.

wzruszający obraz. Widziałam takie groby z ułożonymi
krzyżami z kasztanów.

Witaj.
Wiersz, budzi nostalgię i refleksję.
Zatrzymał i wzruszył, swoim przekazem,

Pozdrawiam:)

Cmentarze i to jeszcze o tej porze roku chyba
generalnie budzą nostalgię.
Ładnie napisane.

melancholia chwyta za serce. myślę, że każdy z
czytających będzie miał przed oczami jakiś swój
cmentarz, gdzie modli się za swoich bliskich.
pozdrawiam :)

tak, prócz nowoczesnych pomników-domostw,'zapomniane
kopczyki' i to one właśnie bardziej budzą refleksję i
upominają się o pamięć. Nieraz jedne obok drugich.
Bardzo ładny, refleksyjny, na czasie.:)

Wspominanie na czasie. Nie znałam tradycji układania
krzyży z kasztanów,
podoba mi się ten wzruszający obraz.
Miłego wieczoru:)

ryty w granicie

Stare cmentarze skłaniają mnie zawsze do głębokiej
zadumy.
Pięknie napisane wspomnienia.

Pozdrawiam złotojesiennie :)

wymownie określiłeś zaniedbane cmentarze podoba mi się

wymownie określiłeś zaniedbane cmentarze podoba mi się

Mnie też podoba się ten wiersz.

Wzruszył mnie Twój wiersz. Przypomniał mi podobny
cmentarz (i , oczywiście, spoczywających tam bliskich)
którego, z przyczyn niezależnych, nie mogłem przez
ostatnie lata odwiedzać...
Piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.