W mojej arkadii

Poszukując swego stylu
z próbą napisania kilku zdań
przegryzając ostrygami
piję wódkę - całkiem sam.

Nie napiszę o miłości,
bowiem nie wiem o niej nic.
O rodzinie też nie wspomnę,
moja umie tylko być.

Może zacznę o przyjaźni,
wkońcu ją przynajmniej znam.
Lecz to tylko me marzenie,
przecież właśnie siedzę sam.

Więc wymyślę sobie świat,
w którym miłość jest na codzień.
Ty masz szansę tam pokochać,
kogoś kto jest na to godzien.

A rodzina będzie zawsze,
dla niej czas jest bez znaczenia.
I bez względu jak ty żyjesz,
nie ciśnie w twą stronę kamienia.

Tam przyjaciół poznasz wielu,
bez obawy i bez lęku,
że nagle sam zostaniesz,
z wódką i ostrygą w ręku.

autor

Dxm

Napisany: 2007-01-13 Dodano: 2007-01-13 20:09:18

Ten wiersz przeczytano 377 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie