mojemu Mistrzowi...

"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą" ks. Jan Twardowski

do domu Twego wchodziło się przez zielone drzwi...
tak ja do Twojego serca,
zawsze otwartego dla każdego,
troszczyłeś się o wszystkich,
nawet malutka biedronka
znalazła u Ciebie schronienie...
mogła odpocząć spokojnie
pod Twym ramieniem...
dzisiaj drzwi jakże puste są,
nie ma Ciebie...
już nikt nie otworzy ich tak jak dawniej...
Twoje pióro każdego poruszyło,
przez swoje wiersze docierałeś
w najgłębsze krainy...
krainy ludzkich serc,
twardych serc z kamienia,
umiejętnie brałeś je w swe dłonie i szlifowałeś rymami,
doskonałymi puentami...
Twoja poezja nie umarła...
Twoja dusza pozostała na każdej kartce,
kto zechce może do niej zajrzeć
i zamyślić się...
nad tym co było...
nad tym co jest...
wiem, że uśmiechasz się teraz do mnie...
przez swoja poezję,
która jest nieśmiertelna...

autor

anioleczek2005

Napisany: 2006-01-19 Dodano: 2006-01-19 19:51:39

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie