Moment
niezdolna zapomnieć tych oczu
jeszcze letnich lśniących
ostatnim diamentem
ciemnym ziemi
przestrzeń ogromnieje
w dwa wieka uciska
strony lustra
mirażem tu byłam
zamykam pustkę dziś
autor
Rozalia3
Dodano: 2021-02-21 07:33:49
Ten wiersz przeczytano 1219 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Dziękuję serdecznie kolejnym gościom za odwiedziny i
słowa pod wierszem:)
Mily dzięki wielkie raz jeszcze...
Udało mi się nawet skorzystać z Twojej rady, w
pierwszym wersie.
Pozdrawiam Wszystkich bardzo ciepło i miłego,
słonecznego dnia życzę:))
Ciekawy moment...
Pozdrawiam cieplutko:)
Jak dla mnie to wspaniały wiersz, dotyka głębi,
duszy, to kwestia czytania.
Pozdrawiam Rozalio.:)
tutaj jesteśmy tylko na chwile
pozdrawiam serdecznie:)
Wszyscy jesteśmy pielgrzymami w drodze do wieczności.
Najserdeczniej pozdrawiam Rozalio.
Bardzo dobry, ciekawy wiersz. Pozdrawiam :)
Wymownie, niestety każdemu dana jest ta chwila, trudno
się z nią pogodzić, gdy musimy żegnać naszych
bliskich. Pozdrawiam Rozalko niedzielnie.
Życie a w nim tylko chwile co szczęśliwe.
Ale dobrze, że są.
pozwolę sobie za Sisy,
pozdrawiam z podziwem dla subtelności przekazu
Pięknie uchwycony moment naszego bycia tu, na ziemi.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję Mily, bardzo:)
PS.
dla mnie inwersje to zmiana ogólnie przyjętego w
użytkowaniu szyku wyrazów. W inwersjach nie ma nic
złego, ale warto stosować je w zamierzonym celu, gdy
inaczej się nie da, bo zmieni nam sens lub zamiar
przekazu. mz
I to są tylko moje wymysły i wcale nie muszę mieć
słuszności.
Pozdrawiam :)
Dziękuję bardzo Mily- dalej nie wiem gdzie te
inwersje, ale to mój problem. Nie mam za co mam się
gniewać:)
Podumam nad tym co napisałaś, na spokojnie, bo Twoja
wersja też jest ciekawa...
Dziękuję wszystkim gościom serdecznie za zatrzymanie
przy wierszu i słowa...:)
Pozdrawiam bardzo ciepło i życzę pogodnej i udanej
niedzieli:)
Inwersje niekiedy są konieczne, ale tutaj nie do końca
je rozumiem.
Ja to na własny użytek tak sobie widzę i mam nadzieję,
że nie urażę Autorki. Jest też bardzo możliwe, że nie
rozumiem przekazu i tak wyzmieniałam, że straciło
pierwotny zamysł. To tylko moje widzimisię, bo na
poezji się nie znam.
niezdolna zapomnieć tych oczu
jeszcze letnich lśniących
ostatnim ciemnym
diamentem ziemi
przestrzeń ogromnieje
uciska strony lustra
w dwa wieka
byłam tu mirażem
dziś zamykam
pustkę
Ciekawa, wymowna refleksja. Miło pozdrawiam.