Moment wieczności.

Niebo jeszcze jasne snuje się nad nami
gwiazd makiem obsypane, bezwstydnym milczeniem,
w tej chwili tak radosnej jestem tylko tchnieniem
wydanym po cichutku, gdy byliśmy sami.

Na łąki dotąd szumnie kwieciem obsypane
srogiej zimy zstąpiły srebrne kwiatostany,
Twój widok tak niebiański, w płatki snu ubrany,
me dłonie w aksamicie Twych włosów skąpane.

W ust Twych słodkiej niemocy byłem skrępowany
jak ćma, która przy świecy, trzepocząc skrzydłami
pokochała w tej ciszy płomień rozedrgany.

Wtedy czas się zatrzymał, gdy byliśmy sami.

11.01.2014

autor

Joey

Napisany: 2014-01-10 Dodano: 2014-01-11 00:02:03

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Wesoły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie