Monolog
Pamiętam jak siedziałem i patrzyłem
W ziemi dzień, w podniebny mrok
Wtedy właśnie wszystko widziałem
Teraz widzę tylko czarny krok
Pamiętam jak stałem i słuchałem
Bezkresu słów, otchłani mów
Kiedyś wszystko to słyszałem
Teraz słyszę tylko pusty nów
Pamiętam jak czułem i kochałem
Coś, kogoś, a na pewno ją
Wówczas uczuć nabierałem
Obecnie czuję tylko tą myśl mą
Pamiętam jak weszła i spojrzała
Zobaczyła tak, że zabrakło tchu
Brak stołka pod nogami ujrzała
Teraz tylko wiszę i dyndam tu
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.